TEFERRUAT

Geçen gün televizyon kanallarından birinde bir haber çıktı. Haberde bir hastalıktan bahsediliyor. Bu hastalık memleketimizde 1000 (bin) çocukta mevcutmuş. Hastalık çocuğun gelişimini engelliyor ve bir müddet sonra da öldürüyor. Mesele şu ki, bu hastalığın tedavisi mevcut. Yani ilacı var ve kullanıldığı zaman da çocuk iyileşiyor. Ne var ki bu ilacı SGK ödemiyor. Sebebi de çok pahalı olması. Kesin bir rakam veremeyeceğim ama bir dozu 600 bin lirayı aşan bir ilacı var. Bu, ilacın sadece bir dozu, hasta da bir dozla iyileşemiyor.

Amerika'dan bir kuruluş on çocuğun tedavisini üstlenmiş. İlaç masraflarını karşılayacakmış. Geri kalanlar (990) ise çaresiz. Gözü yaşlı bir anne (gencecik, pırıl pırıl bir kadın): 'çocuğumun yüzüne bakamıyorum' diyerek gözyaşı döküyor... Kucağında tuttuğu yavru ise sırf bahsi geçen para bulunamadığı için durumundan hebersiz ölümü bekliyor!

Söyler misiniz bana, bu dünyada evlattan daha aziz bir şey var mıdır? Dahası, insan hayatından daha değerli bir şey var mıdır? Hangi para, hangi şan şöhret, hangi varlık bir insanın hayatından daha değerlidir? Yok, öyle bir değer yok!

Daha acı bir şey söyleyeyim. Çocuğu olmayanlara devlet yardım etmiyor. Yani tüp bebek vs. yöntemler pahalı olduğu için SGK bunun masraflarını karşılamıyormuş. Bunu, aynı haberde bir doktorun söylediği iddia ediliyor. Eğer Türk vatandaşıysanız bu para ödenmiyor; ancak Suriyeli iseniz bu karşılanıyor! Bazı yufka yürekli Suriyeliler de zor durumda olan hastalarımıza bu hususta yardımcı oluyormuş! Asıl traji-komik sahne de bu...

Devlet fikri insanlıkta hastaları, zayıfları, çaresizleri, sakatları, safları (aklı şeytanlığa basmayanlar) ve akılsızları korumak için doğmuştur. Eğer bu saydıklarımdan biriyseniz ve size sahip çıkılıyorsa göğsünüzü gere gere 'BENİM DEVLETİM VAR' diyebilirsiniz.
Gerisi 'hikaye'...